Ik dacht vroeger op school dat als ik braaf mijn best deed, het vanzelf wel goed zou komen. Dat er ergens een punt zou zijn waarop ik het ‘voor elkaar’ zou hebben. Maar dat punt… dat kwam maar niet.
De afgelopen tijd heb ik veel nagedacht. Over mezelf, over mijn patronen, over het waarom van mijn gedachten, gevoelens en gedrag. Ik luister eindeloos naar medicine music en luisterboeken waarin wordt uitgelegd waarom ik als starseed nou wel of geen empaat ben.
Het is inmiddels alweer even geleden dat ik mijn baan als uitvaartconsulent opzegde en ervoor koos om voor mijzelf te gaan beginnen. Hoewel de keuze uiteindelijk niet zo heel moeilijk was, is het gevolg ervan soms moeilijk. Ik weet nu aan het einde van de maand niet hoeveel geld ik binnenkrijg. Als ik even iets langer moet wachten op de volgende opdracht, begin ik een beetje nerveus te worden. Heb ik wel de juiste keuze gemaakt?
Denk je bij psychedelica ook direct aan tie-dye shirts en Woodstock? Richard Nixon vond het in ieder geval maar niks en verklaarde in 1970 de oorlog aan alle psychedelische middelen. Hierdoor werd het gebruik ervan in grote delen van de wereld gecriminaliseerd en onderzoeken ernaar niet of nauwelijks nog gefinancierd.
Vorig jaar heb ik mijn blauwe band gekregen en bij velen die net gepromoveerd zijn slaat het imposter-syndrome onverbiddelijk toe, dus ook bij mij. Heb ik deze band wel verdiend? Die gast sloopt mij altijd, maar heeft nog steeds wit. Dat soort fijne gedachten.
Toen in februari 2022 de oorlog in Oekraïne begon en het nieuws dagelijks hierover berichtte, heb ik de beslissing genomen om niet meer naar het journaal te kijken of het nieuws op een andere manier te volgen. Ik wilde niet dagelijks geconfronteerd worden met de donkere kant van de mensheid of rampspoed waar ik helemaal niets aan kan doen.
In de documentaire “Into the Universe With Steven Hawking” waarschuwt de bekende fysicus dat contact maken met intelligent buitenaards leven weleens desastreuze gevolgen kan hebben voor de mensheid. Een beschaving die zo ver ontwikkeld is, dat ze de lichtjaren kan overbruggen om in ons zonnestelsel te komen buurten, zal ons niet anders bezien dan hoe wij naar apen of misschien zelfs naar insecten kijken.
Laatst had ik het weer. Ik liep op iemand af en in een poging langs elkaar heen te lopen weken we allebei uit naar dezelfde kant. Vervolgens bewogen allebei naar de andere kant en zo deden we dat zeker nog 3-4 keer. Tot ik stil bleef staan en de ander liet passeren, terwijl ik hem een ongemeend 'sorry' meegaf. Ongemeend, maar mijn glimlach maakte het vast en zeker geloofwaardig. Vrijwel meteen vroeg ik mij af waarom ik sorry zei, ik had immers niets verkeerd gedaan?
You might think that being creative is easier when you don’t have any limitations. Let your mind roam freely and amazing ideas will come out of it, right? Sure, in some cases that might work, but in reality it’s constraints that often force you to really be creative. After all, cooking an amazing dish with a fridge full of quality produce is relatively easy, but impressing your significant other when you only have 2 onions, an old piece of bread and some cheese, that’s Masterchef material. By the way, French onion soup is the way to his or her heart.
Mijn kinderen en ik vinden het leuk om afbeeldingen te maken met AI. Zeker mijn jongste zoon laat hierin graag z'n creativiteit de vrije loop. Het is fascinerend hoe deze technologie in staat is om zelfs de meest abstracte ideeën om te zetten in iets visueels. Maar soms kom je afbeeldingen tegen die je een onbehaaglijk gevoel bezorgen. Er klopt iets niet en dat is creepy AF.
You probably know that mindfulness is all about staying present in the moment and being aware of your thoughts and feelings. You’ve probably heard of the numerous benefits a regular mindfulness routine can bring to your life, such as reducing stress, improving focus, and enhancing overall well-being.
De keren dat ik mijzelf vervloekt heb omdat ik weer eens iets tot het laatste moment had uitgesteld, zijn niet meer op twee handen te tellen. Ik durf mijzelf met recht een 'master procrastinator' te noemen. Iemand met uitstelgedrag als onvrijwillig aangenomen levensvisie. En elke keer neem ik me weer voor om het de volgende keer anders te doen. Maar ja.... De volgende keer, je raadt het al.
